روزی رسول خدا (ص) در میان اصحاب خود ، دو بار فرمودند : بار خدایا! بزودی برادرانم را به من برسان.

برخی از اصحاب که پیرامون آن حضرت بودند ، عرض کردند : آیا ما برادران شما نیستیم ، ای رسول خدا ؟!

آن حضرت فرمودند : نه ؛ شما اصحاب من هستید ، اما برادران من ، گروهی هستند که در آخرالزمان ، به من ایمان می آورند ، در حالی که مرا نمی بینند. خداوند آنها را با نامهایشان و نام پدرانشان به من معرفی فرموده است پیش از آنکه آنان را از شکم مادرانشان خارج کند. هر آینه یکی از آنان به دین خود ایستادگی می کند ، در شرایطی سخت تر از دست کشیدن به شاخه پر خار گون در شب تاریک ، یا همانند کسی که آتش افروخته چوب شوره گز را که بسیار دیرپاست ، با دست های خود می گیرد. آنان چراغ های شب تاریک اند که خداوند آنها را از هر فتنه تیره و تاریک کننده ای نجات می بخشد.

من هم می تونم برادرتون باشم ای رسول عزیز !؟

آری. کافی است که ظهور کنی .

تو در زمانی هستی که عصر غیبت خونده شده ... اما نه آنکه غیبت و پنهانی از فرزندم مهدی باشه ، علت غیبت و

حجاب توایی چون حجابی به اسم گناه داری و این ویژگی عصر شماست . . .

تحمل گرفتن آتشی داغ رو تو دستت داری ؟ تحمل گناه نکردن ، مبارزه با نفس و ... رو داری.

پس ظهور کن . .

 ما منتظر توایم .